Ukradziona twarz to wstrząsający pamiętnik młodej kobiety, mieszkanki Afganistanu, która wraz z rodziną uciekła z kraju przed pamiętnymi wydarzeniami z 11 września 2001 roku. Chwytająca za serce relacja z życia pod rządami talibów, widzianego oczami młodziu tkiej, niewinnej dziewczyny.
26 września 1996 roku, w dniu wkroczenia talibów do Kabulu, Latifa miała szesnaście lat i głowę pełną marzeń. Pragnęła jak najszybci ej dorosnąć i zostać dziennikarką. Pomimo iż w Afganistanie od 17 lat szalała wojna, Latifa czuła się szczęśliwa i zadowolona z życi a. Tego dnia szkoły zostały zamknięte, a kobiety pozbawione prawa do pracy, upokorzone, zmuszone do noszenia czadri, do życia w zamk nięciu i nędzy. Latifa nie poddała się potwornemu reżimowi. Ryzykując życie, zorganizowała tajną szkołę dla młodych dziewcząt. Naucz anie innych przywróciło jej sens życia, nadzieję na lepsze jutro, uzbroiło w determinację do walki o wolność i godność afgańskich kobiet.
Ukradziona twarz powstała we współpracy z Chekebą Hachemi, założycielką organizacji Afghanistan Libre ("Wolny Afganistan"), od lat oddaną sprawie afgańskiej.
UWAGI:
Na okł. podtyt.: wstrząsający pamiętnik młodej Afganki : 5 lat życia pod rządami talibów.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Życie kobiet w rządzonym przez talibów Afganistanie we wstrząsającym reportażu znanej dziennikarki.
Burka nie waży nic, ale czujesz się w niej jak za żelaznymi kratami; gdyby była z ołowiu nie przytłaczałaby bardziej. To nie klaustrofobia, to utrata tożsamości: pod burką jesteś nikim...
Kraj rządzony przez talibów był światem, gdzie kobiety nie miały żadnych praw. Gdzie mogły być sprzedawane jak zwierzęta. Gdzie nie mogły wychodzić same na ulicę, iść do lekarza, pracować ani się uczyć. Gdzie nie mogły głośno mówić ani się śmiać. Gdzie żyły w lęku, upokorzeniu i upodleniu. Gdzie za odsłonięcie twarzy groziło ukamienowanie. Gdzie odbywały się publiczne egzekucje. Gdzie byłe lekarki, prawniczki i nauczycielki musiały pogodzić się z tym, że są i pozostaną nikim. Czy rzeczywiście się pogodziły? Przeczy temu działalność Rewolucyjnego Stowarzyszenia Kobiet Afganistanu (RAWA), które walczyło z narzuconą przez rząd talibów dyskryminacją kobiet. Istnienie tajnych szkół prowadzonych przez kobiety dla kobiet. Tajnych bibliotek i kompletów, na których kobiety uczyły się czytać i pisać. I dowiadywały się, że mają prawo żyć inaczej...Ta książka to przejmujący obraz życia Afgańczyków, potępienie fundamentalizmu i hołd złożony odwadze i nadziei Afganek, dla których burka nie jest już symbolem zniewolenia.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni